คลังผลงานวิจัย กรมวิชาการเกษตร

รายงานผลงานวิจัยและพัฒนา

การวิจัยและพัฒนาเทคโนโลยีการผลิตขิงคุณภาพ

คำหลัก : ขิง โรคเหี่ยวจากเชื้อแบคทีเรีย การอบดิน แมลงศัตรูขิง ปุ๋ย หัวพันธุ์ขิงปลอดโรค แบคทีเรียปฏิปักษ์ พืชตระกูลกะหล่ำ การรมทางชีวภาพ การอบดินด้วยแสงอาทิตย์ การเพิ่มผลผลิต ระยะปลูก ระยะเก็บเกี่ยว minirhizome disease-free ginger rhizome

ผู้วิจัย : ลัดดาวัลย์ อินทร์สังข์

ผู้ร่วมวิจัย : บูรณี พั่ววงษ์แพทย์, จิตอาภา ชมเชย, ศศิธร วรปิติรังสี, สนอง จรินทร, ไว อินต๊ะแก้ว, เสาวลักษณ์ บันเทิงสุข, พรอนันต์ แข็งขัน, สุรชาติ คูอาริยะกุล, วิมล แก้วสีดา, ทัศนีย์ ดวงแย้ม, สุภา สุขโชคกุศล และณัฎฐิมา โฆษิตเจริญกุล

หน่วยงาน : สถาบันวิจัยพืชสวน สำนักวิจัยพัฒนาการอารักขาพืช ศูนย์วิจัยการเกษตรที่สูงเพชรบูรณ์ ศูนย์วิจัยพืชสวนเชียงราย และสถาบันวิจัยพืชไร่

ปี: 2558

ประเภทผลงาน: --------

จำนวนผู้อ่าน: 37 ครั้ง

บทคัดย่อ (Abstract)

          โครงการวิจัยและพัฒนาการผลิตขิงคุณภาพ ทำการศึกษาเทคโนโลยีการผลิตขิงคุณภาพ และศึกษาเทคโนโลยีการผลิตพันธุ์ขิง เพื่อหาเทคโนโลยีที่เหมาะสมในการผลิตขิงให้ได้คุณภาพ ดำเนินการปี 2554 – 2558 พบว่า การจัดการโรคเหี่ยวขิงจากเชื้อแบคทีเรีย Ralstonia solanacearum แบบผสมผสาน โดยการปรับปรุงดิน (soil amendment) ด้วยการอบดินด้วย ยูเรีย:ปูนขาว อัตรา 80:800 กิโลกรัมต่อไร่ เพื่อลดประชากรของแบคทีเรีย R. solanacearum ก่อนปลูกขิงและในระหว่างปลูกขิงร่วมกับการใช้แบคทีเรียปฏิปักษ์ Bacillus subtilis ดินรากยาสูบ no.4 ในแปลงปลูก สามารถทำการปลูกขิงและเก็บผลผลิตขิงได้ 960 กิโลกรัมต่อไร่ และพบการเกิดโรคเหี่ยวในแปลง 60 เปอร์เซ็นต์ ในการปลูกขิงพื้นที่ปลูกเดิมในปีที่ 3 ขณะที่แปลงควบคุมพบการเกิดโรคถึง 100 เปอร์เซ็นต์และไม่สามารถเก็บผลผลิตได้ นอกจากนี้การใช้พืชตระกูลกะหล่ำเป็นสารรมชีวภาพ และการอบดินด้วยแสงอาทิตย์นั้น พบว่าการใช้การอบดินด้วยพลังงานแสงอาทิตย์ร่วมกับการรมดินด้วยพืชตระกูลกะหล่ำ สามารถควบคุมการเกิดโรคเหี่ยวขิงได้นาน 90 วัน การสำรวจแมลงศัตรูขิงพบเพลี้ยหอยและเพลี้ยแป้งเป็นแมลงศัตรูขิงที่พบทั้งในแปลงปลูกและในแหล่งรับซื้อ ด้านการจัดการปุ๋ยเพื่อเพิ่มผลผลิตและขนาดของหัวขิงพบว่า การใช้ปุ๋ย 46-0-0, 0-46-0 และ 0-0-50 อัตรา 60, 12 และ 100 กิโลกรัมต่อไร่ ให้ผลผลิตขิงเพิ่มขึ้น 10 - 25 เปอร์เซ็นต์ และสามารถลดต้นทุนค่าปุ๋ยลง 46 เปอร์เซ็นต์ ส่วนการเก็บรักษาหัวพันธุ์ขิงพบว่า การเก็บรักษาหัวพันธุ์ขิงโดยไม่มีวัสดุคลุม สามารถเก็บหัวพันธุ์ได้นาน 3 เดือน โดยมีอัตราการงอก 90 เปอร์เซ็นต์ และไม่พบการงอกของหัวพันธุ์ขิงที่เก็บรักษาตั้งแต่ 4 เดือนขึ้นไป
          การผลิตหัวพันธุ์ขิงเพื่อผลิตหัวพันธุ์ขิงให้ปลอดจากโรคเหี่ยวจากเชื้อแบคทีเรีย R. solanacearum นั้น การใช้หัวพันธุ์ขิง (minirhizome) ที่ผลิตจากต้นกล้าขิงที่ได้จากการเลี้ยงเนื้อเยื่อที่ระยะปลูก 10 x 15 เซนติเมตร และเก็บเกี่ยวอายุ 5 เดือน มาผลิตหัวพันธุ์ปลอดโรค (G0) ใช้ระยะปลูก 20 x 25 ซม. และเก็บเกี่ยวหัวพันธุ์ (G0) ได้เมื่ออายุ 7 เดือน การผลิตหัวพันธุ์ขิงปลอดโรค (G1) ในสภาพไร่ และการผลิตหัวพันธุ์ขิงปลอดโรค (G2) ในแปลงเกษตรใช้เทคโนโลยีการจัดการโรคเหี่ยวขิงแบบผสมผสานและการจัดการปุ๋ยพบว่า หัวพันธุ์ขิง G1 และ G2 ที่ได้ตรวจไม่พบเชื้อโรคเหี่ยว และมีต้นทุนการผลิตหัวพันธุ์ขิงปลอดโรค (G1) 1.09 บาทต่อแง่ง และต้นทุนการผลิตหัวพันธุ์ขิงปลอดโรค (G2) ลดลงเหลือ 0.73 - 0.81 บาทต่อแง่ง แต่ยังเป็นต้นทุนที่ค่อนข้างสูงเมื่อเทียบกับหัวพันธุ์ที่เกษตรกรใช้

URL Reference :

(ดาวน์โหลด: 19 ครั้ง)

ปรับปรุงข้อมูลเมื่อวันที่ 16-08-2563

แจ้งไฟล์หาย