คลังผลงานวิจัย กรมวิชาการเกษตร

รายงานผลงานวิจัยและพัฒนา

เทคโนโลยีการเพิ่มประสิทธิภาพการผลิตอ้อย

คำหลัก : การปรับปรุงพันธุ์อ้อย ผลผลิตสูง ซีซีเอส เขตอาศัยน้ำฝน การผสมพันธุ์ การคัดเลือกพันธุ์ การประเมินผลผลิต การเก็บรักษาละอองเกสร การชักนำให้ออกดอก การชะลอการออกดอก การทนแล้ง ปฏิกิริยาต่อโรค ประสิทธิภาพการใช้ไนโตรเจน ประสิทธิภาพการใช้น้ำ โรคแส้ดำ โรคเหี่ยวเน่าแดง โรคใบขาว แปลงพันธุ์อ้อยสะอาด

ผู้วิจัย : วันทนา เลิศศิริวรกุล

ผู้ร่วมวิจัย : วันทนา เลิศศิริวรกุล, ศุภกาญจน์ ล้วนมณี, ศุจิรัตน์ สงวนรังศิริกุล, จรัญญา ปิ่นสุภา, อมฤต วงษ์ศิริ, อุดม วงศ์ชนะภัย, มณฑิกานธิ์ สังข์น้อย, สุมาลี โพธิ์ทอง, วัลลีย์ อมรพล, วาสนา วันดี, ชยันต์ ภักดีไทย, ดาวรุ่ง คงเทียน, สุภาพร สุขโต, พินิจ กัลยาศิลปิน, การิตา จงเจือกลาง, สมบัติ บวรพรเมธี, อนุสรณ์ เทียนศิริฤกษ์, จิราภา เมืองคล้าย, วิภาวรรณ กิติวัชระเจริญ, ศิริรัตน์ เถื่อนสมบัติ, มนตรี ปานตู, ธรรมรัตน์ ทองมี, ศุภชัย อติชาติ, วีรกรณ์ แสงไสย, ดารารัตน์ มณีจันทร์, ปรีชา กาเพ็ชร, เนติรัฐ ชุมสุวรรณ, ศรีสุดา ทิพยรักษ์, อัมราวรรณ ทิพยวัฒน์, อรรถสิทธิ์ บุญธรรม, สุวัฒน์ พูลพาน, อุษณีย์ จินดากุล, เทอดพงษ์ มหาวงศ์, ศฬิษา สังข์วิเศษ, วุฒิชัย กากแก้ว, แคทลิยา เอกอุ่น, รัชนีวรรณ ชูเชิด, สิทธานต์ชมพูแก้ว, อำไพ ประเสริฐสุข, เอมอร เพชรทอง, ภัทรานิษฐ์ คงมาก, สายชล บุญรัศมี และฉัตราภรณ์ ทองปนแก้ว

ปี: 2564

ประเภทผลงาน: รายงานความก้าวหน้า

จำนวนผู้อ่าน: 8 ครั้ง

บทคัดย่อ (Abstract)

          ปัญหาการผลิตอ้อยของประเทศไทยคือปัญหาผลผลิตต่ำ ไว้ตอได้น้อย เนื่องจากมีปริมาณฝนต่ำ ดินมีความอุดมสมบูรณ์ต่ำ การระบาดของโรคใบขาวอ้อย โรคและแมลงบางชนิดเป็นศัตรูพืชที่อุบัติใหม่ เช่น โรคใบด่าง และจักจั่นชนิด Platypleura cespiticola Boulard รวมถึงการจัดการวัชพืชยังเป็นปัญหาสำคัญ การปรับเปลี่ยนพื้นที่ปลูกอ้อยไปในพื้นที่นายังขาดเทคโนโลยีที่สามารถนำไปปฏิบัติได้รวมทั้งอ้อยอาหารสัตว์ที่เกษตรกรปลูกไว้เลี้ยงโคในภาคใต้ยังขาดพันธุ์และเทคโนโลยีการผลิตที่เหมาะสม จึงมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการจัดการน้ำ ธาตุอาหาร และพันธุ์ ที่เหมาะสมกับสภาพพื้นที่ศึกษาวิธีการป้องกันกำจัดโรคใบขาวและจัดทำคำแนะนำการใช้เทคโนโลยีที่เหมาะสมในการป้องกันกำจัดโรคใบขาวเฉพาะพื้นที่ เพื่อให้ได้วิธีการจัดการศัตรูพืชที่มีประสิทธิภาพ เพื่อทดสอบเทคโนโลยีการผลิตอ้อยที่เหมาะสมกับสภาพพื้นที่ และคัดเลือกพันธุ์อ้อยอาหารสัตว์ที่เหมาะสมในพื้นที่ภาคใต้
          ผลการศึกษา ได้เทคโนโลยีการเพิ่มประสิทธิภาพการผลิตอ้อยโดยการจัดการน้ำ ธาตุอาหาร และการใช้พันธุ์ที่เหมาะสมกับพื้นที่ในกลุ่มดินต่างๆ ได้แก่ กลุ่มดินเหนียว-ร่วนเหนียว กลุ่มดินตื้น กลุ่มดินร่วน และกลุ่มดินทราย พร้อมทั้งศึกษาค่าสัมประสิทธิ์การใช้น้ำของอ้อยพันธุ์ใหม่ ได้แก่ พันธุ์อู่ทอง 12 และโคลน KK07-037 เพื่อใช้ในการจัดการน้ำในการผลิตอ้อยอย่างมีประสิทธิภาพ และศึกษาผลของการให้น้ำต่อประสิทธิภาพการใช้ปุ๋ยไนโตรเจนของอ้อย ได้เทคโนโลยีการจัดการโรคใบขาวในสภาพไร่ ได้แก่องค์ความรู้เกี่ยวกับปริมาณธาตุอาหารในท่อนพันธุ์ที่เหมาะสมที่ทำให้อ้อยไม่เป็นโรคใบขาว เทคโนโลยีการลดการเป็นโรคใบขาวโดยการแช่ท่อนพันธุ์อ้อยด้วยสารละลาย ZnSO4 0.75% หรือ 1.0% ในระยะเวลา 15-20 นาทีและการลดความรุนแรงของโรคใบขาวในสภาพไร่โดยการจัดการสมดุลธาตุอาหาร โดยใส่ปุ๋ยไนโตรเจน ฟอสเฟต และโพแทช ร่วมกับการเพิ่มธาตุแมกนีเซียมและเพิ่มธาตุสังกะสีตามผลวิเคราะห์ดิน และเทคโนโลยีการป้องกันกำจัดโรคใบขาวในพื้นที่เสี่ยงต่อการระบาดของโรคใบขาว สำหรับเทคโนโลยีการกำจัดเชื้อสาเหตุโรคใบขาวในเนื้อเยื่ออ้อย ได้ทำการพัฒนาเครื่องหมายโมเลกุลและเทคนิคใหม่ 4 ชนิด ได้แก่ เทคนิค LAMP, multiplex PCR, IMP และ M13-tagged two steps-PCR การพัฒนาวิธีการตรวจเชื้อโรคอื่นร่วมกับโรคใบขาวด้วยเทคนิค HRM ค้นพบว่าอ้อยที่มีอาการเส้นกลางใบเหลืองเป็นอาการหนึ่งของอาการใบขาว ที่ไม่แสดงอาการเด่นชัดการขยายพันธุ์อ้อยด้วยการเพาะเลี้ยงเนื้อเยื่อควรแยกขยายไม่เกิน 4 รุ่น การขยายรุ่นมากกว่านั้นพบจำนวนต้นเนื้อเยื่อที่มีเชื้อใบขาวมากขึ้น
          การจัดการศัตรูพืช การกำจัดจักจั่นในสภาพโรงเรือน พบว่าการใช้สารเคมีกำจัดแมลง Imidacloprid อย่างเดียว ทำให้ตัวอ่อนจักจั่นตาย 100 เปอร์เซ็นต์ 3 วัน การใช้ M. anisopliae ร่วมกับ Imidacloprid ทำให้ตัวอ่อนจักจั่นตาย 100 เปอร์เซ็นต์ 7 วันหลังการทดสอบ การป้องกันกำจัดโรคใบด่างโดยการแช่น้ำร้อนที่อุณหภูมิ 50 องศาเซลเซียส 5 ชั่วโมง และที่อุณหภูมิ 52 องศา
เซลเซียส นาน 30 นาที ทิ้งไว้ 24 ชั่วโมง แล้วแช่น้ำร้อน 50 องศาเซลเซียส นาน 2 ชั่วโมง สามารถกำจัดเชื้อไวรัสสาเหตุใบขีดด่างในท่อนพันธุ์อ้อยได้อย่างมีประสิทธิภาพ ด้านวัชพืชควรพ่นสารกำจัดวัชพืช glyphosate และ glufosinate-ammonium ที่ระยะ 1 และ 2 เดือนหลังจากปลูกอ้อยเนื่องจากเป็นระยะปลอดวัชพืชของ การควบคุมแห้วหมู ควรใช้สารกำจัดวัชพืช halosulfuron
methyl 75% WG อัตรา 9 กรัมสารออกฤทธิ์ต่อไร่ และ สารกำจัดวัชพืช flazasulfuron 25% WG อัตรา 8 กรัมสารออกฤทธิ์ต่อไร่ มีประสิทธิภาพในการควบคุมแห้วหมูได้ดี และสามารถควบคุมได้
ยาวนานถึง 60 วันหลังพ่นสาร
          การแก้ปัญหาการผลิตอ้อยในภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนบนพบว่า การใช้ปุ๋ยตามค่าวิเคราะห์ดินร่วมกับการใช้อินทรียวัตถุ ทำให้ผลผลิตอ้อยเพิ่มขึ้นและสามารถไว้ตอได้ การจัดการธาตุอาหารให้เหมาะสมกับความต้องการของอ้อย จะทำให้อ้อยแข็งแรงและสามารถลดความรุนแรงของโรคใบขาวได้ พันธุ์อ้อยที่เหมาะสำหรับปลูกในนาภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนบน ภาคกลาง และภาคตันตกคือพันธุ์ขอนแก่น 3 โดยให้ผลผลิตเฉลี่ย รายได้ สัดส่วนรายได้ต่อการลงทุนสูงกว่าพันธุ์ที่เกษตรกรใช้และสามารถขยายผลการใช้เทคโนโลยีสู่เกษตรกรได้
          การผลิตอ้อยอาหารสัตว์ในพื้นที่ภาคใต้ได้โคลนพันธุ์ดีเด่น F03-299 ให้ผลผลิตระหว่าง 7.77 - 27.46 ตัน/ไร่/12 เดือน และมีโปรตีน 5.47% มีระยะปลูกที่เหมาะสม คือ 75×40 ซม. อัตราประชากร 43,758 ลำ/ไร่ ให้ผลผลิตสูงที่สุดเฉลี่ย 10.71 ตัน/ไร่/4 เดือน โปรตีนของอ้อยอาหารสัตว์หมักมีค่าสูงกว่าหญ้าเนเปียร์หมักพันธุ์ปากช่อง 1 การปลูกอ้อยอาหารสัตว์ที่ได้รับไนโตรเจน 2.0 เท่าตามค่าวิเคราะห์ดิน 30-6-18 กก. N-P2O5-K2O /ไร ให้ผลผลิตสูงที่สุด การใส่ปุ๋ยไนโตรเจนอัตรา 15 กก. N /ไร่ สำหรับการผลิตอ้อยอาหารสัตว์(อ้อยปลูกและอ้อยตอ1) เป็นระดับที่แนะนำสำหรับดินร่วนของแปลงเกษตรกรจังหวัดสงขลา

URL Reference :

(ดาวน์โหลด: 3 ครั้ง)

ปรับปรุงข้อมูลเมื่อวันที่ 08-11-2567

แจ้งไฟล์หาย