คลังผลงานวิจัย กรมวิชาการเกษตร

รายงานผลงานวิจัยและพัฒนา

การรวบรวมและประเมินการเกิดโรคและการจัดการการผลิตกล้วยหอมส่งออก

คำหลัก : โรคกล้วย กล้วยหอมทอง กล้วยคาเวนดิช ค่าสัมประสิทธิ์การใช้น้ำ ผลผลิต คุณภาพ

ผู้วิจัย : ทวีศักดิ์ แสงอุดม

ผู้ร่วมวิจัย : วรางคณา มากกำไร, รุ้งลาวัลย์ อินต๊ะวงค์, อภิรัชต์ สมฤทธิ์, เพ็ญจันทร์ สุทธานุกูล, ปาริชาติ พจนศิลป์, ทิพวรรณ กัญหาญาติ, อุดม วงศ์ชนะภัย และวีระ วรปิติรังสี

หน่วยงาน : สถาบันวิจัยพืชสวน ศูนย์วิจัยพืชสวนสุโขทัย สำนักวิจัยพัฒนาการอารักขาพืช ศูนย์วิจัยและพัฒนาการเกษตรราชบุรี และศูนย์วิจัยและพัฒนาการเกษตรเชียงใหม่

ปี: 2563

ประเภทผลงาน: ผลงานวิจัยเรื่องเต็ม

จำนวนผู้อ่าน: 35 ครั้ง

บทคัดย่อ (Abstract)

          กล้วยหอมเป็นพืชที่มีศักยภาพในการส่งออกสูง การผลิตจะมีปัญหาสำคัญด้านโรคและคุณภาพผลผลิตการดำเนินงานโครงการฯ มีวัตถุประสงค์เพื่อรวบรวมและประเมินการเกิดโรค และการจัดการการผลิตกล้วยหอมเพื่อเพิ่มศักยภาพการส่งออก มี 4 การทดลอง คือ 1) การสำรวจและประเมินสถานการณ์ การเกิดโรคของกล้วยหอมในประเทศไทย 2) การประเมินศักยภาพของพันธุ์กล้วยหอมในไทย 3) ศึกษาการใช้น้ำอย่างมีประสิทธิภาพในการผลิตกล้วยหอมเชิงการค้า และ 4) ศึกษารูปแบบการผลิตที่เหมาะสมเพื่อเพิ่มผลผลิตกล้วยหอมส่งออก ดำเนินการที่สวนเกษตรกรผู้ปลูกกล้วยหอม ศูนย์วิจัยพืชสวนสุโขทัย ศูนย์วิจัยและพัฒนาการเกษตรราชบุรี สำนักวิจัยพัฒนาการอารักขาพืช และสถาบันวิจัยพืชสวน ระหว่างตุลาคม 2560 - กันยายน 2563 ผลการดำเนินการพบว่า 1) การสำรวจโรคของกล้วยหอมในพื้นที่ปลูกต่างๆ พบว่า กล้วยหอมคาเวนดิช ที่ จ.เชียงราย เป็นโรคตายพราย (Panama disease) สาเหตุจากเชื้อราFusarium oxysporum f. sp. cubense แหล่งปลูกอื่นๆพบโรคซิกาโตก้าด า สาเหตุจากเชื้อรา Pseudocercospora fijiensis โรคซิกาโตก้าเหลือง สาเหตุจากเชื้อรา Pseudocercospora musicola โรคใบจุดสาเหตุจากเชื้อรา Alternaria sp. โรคใบจุดใหญ่ สาเหตุจากเชื้อรา Pestalotiopsis โรคใบจุด (Deightoniella leaf spot) จากเชื้อรา Deightoniella torulosa นอกจากนั้นยังพบกล้วยหอมสายพันธุ์มาเลย์ที่ปลูกใน จ.สตูล มีอาการของโรคเหี่ยวจากเชื้อรา Fusarium oxysporum แต่ยังไม่ทราบชนิดของ race 2) การประเมินศักยภาพของพันธุ์กล้วยหอม มี 4 กรรมวิธี (พันธุ์) ในด้านผลผลิตพบว่ากล้วยหอมคาเวนดิช TC7 และพันธุ์วิลเลี่ยมให้ผลผลิตสูงกว่ากล้วยหอมทองและกล้วยหอมไต้หวัน และหากตลาดส่งออกกล้วยคาเวนดิชขยายเพิ่มมากขึ้นกล้วยกลุ่มนี้ก็นับว่ามีศักยภาพสูงในการผลิตส่งออกเพราะให้ผลผลิตและผลตอบแทนต่อไร่ค่อนข้างสูง 3) ศึกษาการใช้น้ำอย่างมีประสิทธิภาพในการผลิตกล้วยหอมเชิงการค้า มี 5 กรรมวิธี พบว่าการใช้น้ำโดยใช้ค่า Kc เท่ากับ 1.0 เป็นค่าสัมประสิทธิ์การใช้น้ำที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดของกล้วยหอมทองรุ่นแม่ และการใช้น้ำโดยใช้ค่า Kc เท่ากับ 0.5 เป็นค่าสัมประสิทธิ์การใช้น้ำที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดในกล้วยหอมรุ่นหน่อ 4) การศึกษารูปแบบการผลิตที่เหมาะสมเพื่อเพิ่มผลผลิตกล้วยหอมส่งออก มี 6 กรรมวิธี คือ กล้วยหอมไต้หวันปลูกจากหน่อและให้น้ำระบบมินิสปริงเกอร์และน้ำหยด กล้วยหอมไต้หวันปลูกจากต้นเพาะเลี้ยงเนื้อเยื่อให้น้ำระบบมินิสปริงเกอร์ และน้ำหยด และกล้วยคาเวนดิช (TC7) ปลูกจากต้นเพาะเลี้ยงเนื้อเยื่อและให้น้ำระบบมินิสปริงเกอร์ และน้ำหยด พบว่ากล้วยคาเวนดิช (TC7) ที่ปลูกจากต้นเพาะเลี้ยงเนื้อเยื่อและให้น้ำระบบน้ำหยดและมินิสปริงเกอร์ให้น้ำหนักเครือ 17.3 และ 17.5 กิโลกรัม ผลผลิต 5,530 และ 5,600 กิโลกรัม/ไร่ ซึ่งไม่แตกต่างทางสถิติ และให้ผลตอบแทน 18,410 และ 19,000 บาท/ไร่ แต่เมื่อเทียบกับกล้วยหอมไต้หวันทั้งที่ปลูกจากหน่อและต้นเพาะเลี้ยงเนื้อเยื่อและให้น้ำทั้งระบบน้ำหยดและมินิสปริงเกอร์จะให้ผลผลิต 2,688 2,752 3,040 และ 3,264 กิโลกรัม/ไร่ ผลตอบแทน 6,320 7,210 9,650 และ 12,800 บาท/ไร่ ตามลำดับ ซึ่งจะเห็นได้ว่ารูปแบบการผลิตกล้วยหอมที่มีระบบการให้น้ำหยดและมินิสปริงเกอร์ให้ผลไม่แตกต่างกัน

URL Reference :

(ดาวน์โหลด: 16 ครั้ง)

ปรับปรุงข้อมูลเมื่อวันที่ 26-02-2568

แจ้งไฟล์หาย