คลังผลงานวิจัย กรมวิชาการเกษตร

รายงานผลงานวิจัยและพัฒนา

เทคโนโลยีการจัดการศัตรูพืชเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพการผลิตอ้อย

คำหลัก : อ้อย จักจั่น เชื้อราที่เป็นสาเหตุโรคแมลง คอร์ไดเซป เมทาไรเซียม บริเวอร์เรีย ใบเหลือง ใบด่างอ้อย สารกำจัดวัชพืช การควบคุมวัชพืช

ผู้วิจัย : จรัญญา ปิ่นสุภา

ผู้ร่วมวิจัย : สุวัฒน์ พูลพาน, อุไรวรรณ พงษ์พยัคเลิศ, อาภาพร หนูแดง, ศันสนีย์ หลิมย่านกวย, สมบูรณ์ วันดี, วีรกรณ์ แสงไสย์, ศุจิรัตน์ สงวนรังศิริกุล, อุษณีย์ จินดากุล และเทอดพงษ์ มหาวงศ์

หน่วยงาน : สถาบันวิจัยพืชไร่และพืชทดแทนพลังงาน ศูนย์วิจัยพืชไร่สุพรรณบุรี ศูนย์วิจัยพืชไร่ขอนแก่น และสำนักวิจัยพัฒนาการอารักขาพืช

ปี: 2564

ประเภทผลงาน: รายงานความก้าวหน้า

จำนวนผู้อ่าน: 77 ครั้ง

บทคัดย่อ (Abstract)

          โครงการเทคโนโลยีการจัดการศัตรูพืชเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพการผลิตอ้อย มีวัตถุประสงค์เพื่อหาวิธีการป้องกันกำจัดศัตรูที่สำคัญในอ้อย ได้แก่ จักจั่นชนิด Platypleura cespiticola Boulard โรคใบด่าง และวัชพืชแห้วหมู รวมทั้งศึกษาช่วงเวลาการใช้สารกำจัดวัชพืช glyphosate และ glufosinate-ammonium ที่เหมาะสมในอ้อย การทดสอบประสิทธิภาพการป้องกันกำจัดจักจั่น ดำเนินการในห้องปฏิบัติการและสภาพโรงเรือน ณ ศูนย์วิจัยพืชไร่สุพรรณบุรี พ.ศ.2563 - 2564 การใช้ชีวภัณฑ์ Metarhizium anisopliae, Beauveria bassiana, Cordyceps niponnicaและSteinernema sp.Thai isolate สารเคมีกำจัดแมลง ได้แก่ Imidacloprid, Acetamiprid, Cartap, Abamectin, Chlorpyrifos, Cypermethrin,Chlorpyrifos + Cypermethrin และDinotefuran ผลการทดสอบในห้องปฏิบัติการพบว่า M. anisopliae มีประสิทธิภาพในการกำจัดตัวอ่อนของจักจั่นมากที่สุด ทำให้ตัวอ่อนจักจั่นตาย 100 เปอร์เซ็นต์ 17 วันหลังการทดสอบ และสารเคมีกำจัดแมลง Imidacloprid มีประสิทธิภาพในการกำจัดตัวอ่อนของจักจั่นมากที่สุด ทำให้ตัวอ่อนจักจั่นตาย 100 เปอร์เซ็นต์ 4 วันหลังการทดสอบ เมื่อทดสอบใช้ M. anisopliae ร่วมกับการใช้ Imidacloprid ทำให้ตัวอ่อนจักจั่นตาย 100 เปอร์เซ็นต์ 8 วันหลังการทดสอบ จากนั้นนำ M.anisopliae และImidacloprid มาทดสอบปฏิกิริยาร่วมในสภาพโรงเรือนพบว่าการใช้ M. anisopliae ร่วมกับ Imidacloprid ทำให้ตัวอ่อนจักจั่นตาย 100 เปอร์เซ็นต์ 7 วันหลังการทดสอบ การใช้สารเคมีกำจัดแมลง Imidacloprid เพียงอย่างเดียว ทำให้ตัวอ่อนจักจั่นตาย 100 เปอร์เซ็นต์ 3 วันหลังการทดสอบ และใช้ M. anisopliae เพียงอย่างเดียว ทำให้ตัวอ่อนจักจั่นตาย 95 เปอร์เซ็นต์ 24 วันหลังการทดสอบ
          การศึกษาวิธีการป้องกันโรคใบด่าง โดยสำรวจพื้นที่ปลูกอ้อย 7 จังหวัด ได้แก่ จังหวัดกำแพงเพชร นครสวรรค์ ชัยภูมิ บุรีรัมย์ สุพรรณบุรี และกาญจนบุรี รวบรวมตัวอย่างทั้งสิ้น 158 ตัวอย่าง การทดสอบปฏิกิริยาการตรวจติดตามเชื้อไวรัสด้วยวิธี RT-PCR โดยใช้ไพรเมอร์ที่จำเพาะ (SCSMV -CPF/SCSMV-CPR) สามารถตรวจเชื้อไวรัสมีขนาดดีเอ็นเอ 572 คู่เบส ผลการตรวจเชื้อไวรัสจากตัวอย่างอ้อยแปลงเกษตรกรในแต่ละพื้นที่ พบการติดเชื้อไวรัส Sugarcane streak mosaic virus ในทุกแปลงอ้อยที่สำรวจ พบมากสุดในระยะอ้อยตอ ในอ้อยพันธุ์ LK92-11 รองลงมาคือ KK3 พบการติดเชื้อไวรัสถึง 60 ถึง 94 เปอร์เซ็นต์ เมื่อนำดีเอ็นเอจากตัวอย่างที่สำรวจในแต่ละจังหวัดที่ตรวจพบไปวิเคราะห์ลำดับคลีโอไทด์เปรียบเทียกับฐานข้อมูล NCBI พบว่า มีความคล้ายคลึงเชื้อไวรัส Sugarcane streak mosaic virus เท่ากับ 98 เปอร์เซ็นต์ (KP987848.1) ส่วนผลการตรวจเชื้อไวรัส Sugarcane mosaic virus ไม่พบการติดเชื้อในตัวอย่างอ้อย ผลการแช่น้ำร้อนในการกำจัดเชื้อไวรัสพบว่า กรรมวิธีที่แช่น้ำร้อนที่อุณหภูมิ 50 องศาเซลเซียส 5 ชั่วโมง และที่อุณหภูมิ 52 องศาเซลเซียส นาน 30 นาที ทิ้งไว้ 24 ชั่วโมง แล้วแช่น้ำร้อน 50 องศาเซลเซียส นาน 2 ชั่วโมง สามารถกำจัดเชื้อไวรัสสาเหตุใบขีดด่างในท่อนพันธุ์อ้อยได้อย่างมีประสิทธิภาพ
          การศึกษาช่วงระยะเวลาการใช้สารกำจัดวัชพืช glyphosate และ glufosinate-ammonium ในอ้อย เพื่อควบคุมวัชพืชอย่างมีประสิทธิภาพ ทำแปลงทดลองที่แปลงเกษตรกร อ.หนองหญ้าไซ จ.สุพรรณบุรีและจ.นครราชสีมา ผลการทดลองพบว่า กรรมวิธีการพ่นสารกำจัดวัชพืชที่ระยะ 1 และ 2 เดือนหลังจากปลูกอ้อยมีประสิทธิภาพในการควบคุมวัชพืชได้ดีเทียบเท่ากับกรรมวิธีพ่นสารกำจัดวัชพืชที่ระยะ 1,2 และ 3 เดือนหลังปลูกอ้อยโดยมีการเป็นพิษต่ออ้อยที่ระยะ 1 เดือนหลังปลูกอ้อย ส่วนที่ระยะ 2 และ 3 เดือนหลังปลูกพบอาการความเป็นพิษเช่นเดียวกัน แต่ไม่กระทบต่อการเจริญเติบโตของอ้อย ซึ่งจากการทดลองสรุปได้ว่า ควรพ่นสารกำจัดวัชพืชที่ระยะ 1 และ 2 เดือนหลังจากปลูกอ้อย เนื่องจากเป็นระยะที่อ้อยต้องการ การเจริญเติบโตที่ปราศจากการรบกวนจากวัชพืชส่วนการพ่นสารกำจัดวัชพืชที่ระยะ 3 เดือนหลังอ้อยงอกไม่มีความจำเป็นเนื่องจากอ้อยมีการเจริญเติบโตเต็มพื้นที่สามารถปกคลุมพื้นที่ว่างที่จะให้วัชพืชงอกขึ้นมาได้ ทำให้ไม่มีผลกระทบจากวัชพืชต่อการเจริญเติบโต อีกทั้งยังเป็นการลดค่าใช้จ่ายในการจัดการวัชพืชในแปลงด้วย
          การศึกษาประสิทธิภาพของสารกำจัดวัชพืชประเภทพ่นหลังงอกในอ้อยเพื่อควบคุมแห้วหมู ดำเนินการทดลอง ณ แปลงอ้อยของเกษตรกร อ.กำแพงแสนจ.นครปฐม และ อ.หนองหญ้าไซ จ.สุพรรณบุรี วางแผนการทดลองแบบ RCBD 4 ซ้ำ 7 กรรมวิธี เปรียบเทียบกับกรรมวิธีกำจัดวัชพืชด้วยมือ และกรรมวิธีไม่กำจัดวัชพืช เริ่มพ่นสารกำจัดวัชพืช เมื่อแห้วหมูมีจำนวนใบ 3 – 5 ใบ จากการทดลอง พบว่า ในกรรมวิธีที่มีการใช้สารกำจัดวัชพืช halosulfuron methyl 75% WG อัตรา 9 กรัมสารออกฤทธิ์ต่อไร่ และ สารกำจัดวัชพืช flazasulfuron 25% WG อัตรา 8 กรัมสารออกฤทธิ์ต่อไร่ มีประสิทธิภาพในการควบคุมแห้วหมูได้ดี และสามารถควบคุมได้ยาวนานถึง 60 วันหลังพ่นสารสามารถลดจำนวนต้น และน้ำหนักแห้งของแห้วหมูได้อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ เมื่อเทียบกับกรรมวิธีที่ใช้สารกำจัดวัชพืชเปรียบเทียบ ethoxysulfuron 15% WG อัตรา 3.75 กรัมสารออกฤทธิ์ต่อไร่, 2,4-D 84% W/V SL อัตรา 210 กรัมสารออกฤทธิ์ต่อไร่, glyphosate 48% W/V SL อัตรา 240 กรัมสารออกฤทธิ์ต่อไร่ และกรรมวิธีที่ไม่มีการกำจัดัชพืช ทำให้อ้อยมีการเจริญเติบโตที่ดีทั้งความสูง และการแตกกอที่มากขึ้น ส่งผลให้ได้ผลผลิตมากกว่าอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ

URL Reference :

(ดาวน์โหลด: 26 ครั้ง)

ปรับปรุงข้อมูลเมื่อวันที่ 27-11-2567

แจ้งไฟล์หาย