คลังผลงานวิจัย กรมวิชาการเกษตร

รายงานผลงานวิจัยและพัฒนา

การศึกษาปฏิกิริยาของสายพันธุ์งาต่อโรคไหม้ดำและเน่าดำโดยวิธีการปลูกเชื้อ

คำหลัก : งา โรคเน่าดำ เชื้อ รา Macrophomina phaseolina โรคไหม้ดำ

ผู้วิจัย : จุไรรัตน์ กันภัย

ผู้ร่วมวิจัย : นฤทัย วรสถิตย์,สมใจ โควสุรัตน์,สายสุนีย์ รังสิปิยกุล,ธำรง เชื้อกิตติศักดิ์,ทิพวรรณ กันหาญาติ,สมพงษ์ ชมภูนุกูลรัตน์

หน่วยงาน : ศูนย์วิจัยพืชไร่อุบลราชธานี

ปี: 2555

ประเภทผลงาน: ผลงานวิจัยเรื่องเต็ม

จำนวนผู้อ่าน: 105 ครั้ง

บทคัดย่อ (Abstract)

ศึกษาปฏิกิริยาของสายพันธุ์งา 10 พันธุ์/สายพันธุ์ ต่อโรคไหม้ดำ และเน่าดำ โดยซึ่งโรคเน่าดำเกิดจากเชื้อรา Macrophomina phaseolina และโรคไหม้ดำเกิดจากเชื้อแบคทีเรีย Ralstonia solonacearum เปรียบเทียบกับงาพันธุ์รับรอง 5 พันธุ์ คือ มหาสารคาม 60 ร้อยเอ็ด 1 อุบลราชธานี 1 อุบลราชธานี 2 และอุบลราชธานี 3 รวมทั้งหมด จำนวน 15 พันธุ์/สายพันธุ์ ปลูกงาสายพันธุ์ต่างๆ ในกระถางพลาสติกขนาดเส้นผ่าศูนย์กลาง 12 นิ้ว โดยการปลูกเชื้อสาเหตุโรค ปี 2554 เชื้อรา M. phaseolina ใช้วิธีปลูกเชื้อด้วยไม้จิ้มฟันที่มีเชื้อเจริญอยู่ (tooth-pick technique) สำหรับปลูกเชื้อรา และใช้เข็มฉีดยาฉีดเชื้อแบคทีเรีย R. solonacearum เข้าที่ซอกใบเมื่องามีอายุ 1 เดือน แล้วตรวจเช็คการเกิดโรคกับงาแต่ละสายพันธุ์ ส่วนปี 2555 การเตรียมเชื้อราและแบคทีเรีย เหมือนปี 2554 แต่ได้มีการเปลี่ยนวิธีการปลูกเชื้อใหม่ทั้ง 2 เชื้อ คือเชื้อรา M. phaseolina มีการปลูกต้นงาในถาดหลุมพลาสติก ทำการปลูกเชื้อโดยใช้ไม้ที่มีเชื้อเจริญอยู่แทงเข้าที่ลำต้นเมื่องามีใบจริง 2 คู่ และเชื้อแบคทีเรีย R. solonacearum ปลูกงาในกระถางพลาสติกขนาดเส้นผ่าศูนย์กลาง 12 นิ้ว เมื่องาอายุ 1 เดือน ใช้กรรไกรจุ่มเชื้อ และตัดใบจริงคู่ล่างชิดลำต้น กรีดรากทั้ง 2 ข้างของลำต้น แล้วราดเชื้อลงในกระถาง อัตราส่วน 1 : 10 แล้วตรวจเช็คการเกิดโรคกับงาแต่ละพันธุ์ ผลการทดลองปี 2554 สำหรับการปลูกเชื้อรา M. phaseolina ทำการทดลองในต้นฤดูฝน พบว่า ผลการทดลองมีความแตกต่างทางสถิติ และมีแนวโน้มว่าพันธุ์/สายพันธุ์ A30-15 GMUB4 และ มหาสารคาม 60 มีเปอร์เซ็นต์การเกิดโรคน้อย ค่าเฉลี่ยเปอร์เซ็นต์การเกิดโรคคือ 5.83 5.83 และ 8.90 ตามลำดับ และมีความต้านทานโรคมากว่าพันธุ์ร้อยเอ็ด 1 ซึ่งเป็นพันธุ์เปรียบเทียบ ส่วนการปลูกเชื้อแบคทีเรีย R. solonacearum ทำการทดลองในปลายฤดูฝน พบว่า งาเป็นโรคหลังการปลูกเชื้อน้อยมาก ทั้งนี้ เนื่องมาจากไอโซเลทของเชื้อที่แยกได้ไม่ใช่ไอโซเลทที่ทำให้เกิดโรคได้รุนแรง ประกอบกับวิธีการปลูกเชื้ออาจไม่เหมาะสม ผลการทดลองไม่แตกต่างกัน การทดลองปี 2555 การปลูกเชื้อรา M. phaseolina พบว่าพันธุ์/สายพันธุ์ MR 36 A30-15 และ อุบลราชธานี1 มีเปอร์เซ็นต์การเกิดโรคน้อย ค่าเฉลี่ยเปอร์เซ็นต์การเกิดโรค คือ 25.01 26.69 และ 36.67 ตามลำดับ และค่อนข้างต้านทานโรคมากว่าพันธุ์ร้อยเอ็ด 1 มหาสารคาม 60 อุบลราชธานี 2 และอุบลราชธานี 3 ซึ่งเป็นพันธุ์เปรียบเทียบ ส่วนการปลูกเชื้อแบคทีเรีย R. solonacearum ให้ผลการทดลองพบว่า พันธุ์/สายพันธุ์ GMUB 4 CM 07 และ Cplus 2 มีเปอร์เซ็นต์การเกิดโรคน้อย ค่าเฉลี่ยเปอร์เซ็นต์การเกิดโรค คือ 36.65 43.30 และ 56.70 ตามลำดับ พันธุ์ GMUB 4 ให้ผลค่อนข้างต้านทานโรค ส่วนอีก 2 พันธุ์ ที่เหลือให้ผลค่อนข้างอ่อนแอต่อโรค มีค่าเฉลี่ยการเกิดโรคน้อยกว่าพันธุ์ร้อยเอ็ด1 มหาสารคาม 60 อุบลราชธานี 1 อุบลราชธานี 2 และอุบลราชธานี 3 ซึ่งเป็นพันธุ์เปรียบเทียบ

URL Reference :

(ดาวน์โหลด: 39 ครั้ง)

ปรับปรุงข้อมูลเมื่อวันที่ 17-12-2567

แจ้งไฟล์หาย