คลังผลงานวิจัย กรมวิชาการเกษตร

รายงานผลงานวิจัยและพัฒนา

กลไกปัจจัยกำหนดการควบคุมตลาด การส่งออก และการใช้ยางในประเทศ

คำหลัก : กลไกการค้ายาง การกระจุกตัวของอุตสาหกรรม

ผู้วิจัย : ภัทรา กิณเรศ

ผู้ร่วมวิจัย : ดวงกมล อินทร์แก้ว,สมมาต แสงประดับ,โสมนัส เลิศเกียรติรัชตะ,เบญจวรรณ สิทธิเวช,กรรณาภรณ์ มณีรัตน์,ภัทรพงศ์ วงศ์สุวัฒน์,ปรารถนา เครือคำ,สุรชัย ศิริพัฒน์,วุฒิไกร โพธิวรรณ,สราวิทย์ ภิบาลจอมมี,เนาวรัตน์ ทองคำ

หน่วยงาน :

ปี: 2564

ประเภทผลงาน: ผลงานวิจัยเรื่องเต็ม

จำนวนผู้อ่าน: 82 ครั้ง

บทคัดย่อ (Abstract)

          การศึกษากลไกปัจจัยกำหนดการควบคุมตลาด การส่งออกและการใช้ยางในประเทศ โดยแบ่งออกเป็น 2 การทดลอง คือ การทดลองที่ 1 การศึกษากลไกการค้ายางเพื่อกำหนดหลักเกณฑ์การควบคุมการตลาดนี้มีวัตถุประสงค์หลักเพื่อศึกษากลไกการค้ายางเพื่อกำหนดหลักเกณฑ์การควบคุมการตลาด และเพื่อศึกษาข้อจำกัดและอุปสรรคในการพัฒนาระบบข้อมูลเพื่อการบังคับใช้กฎหมาย เพื่อให้ทราบโครงสร้างตลาดยางจึงทำการวิเคราะห์ด้วยการวัดสัดส่วนการกระจุกตัว (Concentration Ratio: CR) หรือที่เรียกว่า “วิธีการวัดการกระจุกตัวเพียงบางส่วน (Partial Concentration)”โดยจะแบ่งวิเคราะห์แยกตามประเภทการแปรรูปยางในแต่ละภาคของประเทศไทย โดยนำข้อมูลปริมาณยางส่งออกยางจากระบบยางพารา (Nation Single Window : NSW) ตั้งแต่วันที่ 1 มกราคม 2564 - 31 ธันวาคม 2564 มาใช้ในคำนวณค่าการกระจุกตัวของอุตสาหกรรมแปรรูปยางพาราในประเทศไทย สามารถสรุปได้ดังนี้ ภาคกลาง โครงสร้างอุตสาหกรรมแปรรูปน้ำยางข้น และโครงสร้างอุตสาหกรรมแปรรูปยางแผ่นรมควันมีโครงสร้างตลาดคล้ายตลาดแข่งขันสมบูรณ์ ส่วนอุตสาหกรรมแปรรูปยางแท่ง และอุตสาหกรรมแปรรูปยางผสมสารเคมี มีโครงสร้างตลาดใกล้เคียงกับตลาดผูกขาด ภาคใต้โครงสร้างอุตสาหกรรมแปรรูปน้ำยางข้น และอุตสาหกรรมแปรรูปยางผสมสารเคมีมีโครงสร้างตลาดคล้ายตลาดแข่งขันสมบูรณ์ ส่วนโครงสร้างอุตสาหกรรมแปรรูปยางแผ่นรมควัน โครงสร้างอุตสาหกรรมแปรรูปยางแท่งมีโครงสร้างคล้ายตลาดผูกขาด ภาคตะวันออก โครงสร้างอุตสาหกรรมแปรรูปน้ำยางข้น อุตสาหกรรมแปรรูปยางแผ่นรมควัน อุตสาหกรรมแปรรูปยางแท่ง และอุตสาหกรรมแปรรูปยางผสมสารเคมีมีการแข่งขันสูงคล้ายตลาดแข่งขันสมบูรณ์ ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ แสดงว่าโครงสร้างอุตสาหกรรมแปรรูปยางแท่งและอุตสาหกรรมแปรรูปยางผสมสารเคมีมีการแข่งขันสูงคล้ายตลาดแข่งขันสมบูรณ์
          การทดลองที่ 2 การศึกษาปัจจัยที่มีผลต่อการส่งออกยางของผู้ประกอบการยาง มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับการส่งออกยางพารา โดยได้ทำการศึกษากลุ่มตัวอย่าง จำนวนทั้งหมด 3 กลุ่ม คือ กลุ่มโรงงานยาง/ส่งออก จำนวน 141 ราย กลุ่มตัวอย่างบริษัทตัวแทนออกของ(Shipping) จำนวน 41 ราย และกลุ่มตัวอย่างด่านศุลกากร จำนวน 29 ราย เพื่อทราบถึงปัจจัยที่มีผลต่อการตัดสินใจในการส่งออกยางรวมทั้งข้อจำกัดต่างๆในการส่งออกยางของผู้ประกอบการ จากการศึกษา พบว่า การเลือกด่านศุลกากรส่งออก ขึ้นอยู่กับที่ตั้งของประเทศคู่ค้า ความใกล้ไกลของการขนส่ง พาหนะที่ใช้ขนส่ง ซึ่งจะส่งผลต่อต้นทุนและค่าใช้จ่ายของบริษัทฯ และเงื่อนไขที่ระบุไว้ในสัญญาซื้อขาย สำหรับต้นทุนการขนส่งทางผู้วิจัยนำเสนอเป็นรายจังหวัด พร้อมทั้งนำเสนอต้นทุนการขนส่งยางทุกชนิดเฉลี่ย(บาท/ตัน) ทุกวิธีการขนส่ง(เรือ รถยนต์และรถไฟ)เพื่อประกอบการตัดสินใจ
          สำหรับปัญหาและอุปสรรคที่ทำให้ไม่สามารถเก็บจำนวนตัวอย่างได้ตามเป้าหมายนั้น เนื่องจากโรงงานยาง/ส่งออกและบริษัทตัวแทนออกของ (Shipping) บางบริษัทฯ ได้รับผลกระทบจากภาวะโรคระบาดโควิด-19 ทำให้ไม่สามารถดำเนินธุรกิจได้ตามปกติและปิดโรงงานในที่สุด รวมทั้งในส่วนของการเก็บข้อมูลแบบสอบถาม เจ้าหน้าที่เองก็ไม่สามารถเข้าสัมภาษณ์ผู้ประกอบการได้ เนื่องจากหลายโรงงานมีความกังวลในภาวะโรคระบาดโควิด -19 จึงขอชะลอการขอเข้าสัมภาษณ์หรือให้ข้อมูลใดๆ ในช่วงภาวะโรคระบาดโควิด19 บางบริษัทก็ไม่สามารถให้ข้อมูลได้ โดยให้เหตุผลว่าไม่สามารถให้ข้อมูลเรื่องของการดำเนินธุรกิจได้โดยเฉพาะเรื่องต้นทุน ค่าใช้จ่ายต่างๆ เป็นต้น
          ความแตกต่างของข้อมูลทั้ง 3 หน่วยงาน คือ ระบบ NSW ของกรมวิชาการเกษตร ด่านศุลกากรและการยางแห่งประเทศไทย ควรมีการพัฒนาระบบ NSW ที่สามารถเชื่อมโยงทั้ง 3 หน่วยงาน ให้ได้ข้อมูลได้ตรงกัน และสามารถควบคุมการส่งออกได้เป็นขั้นตอน เพื่อเป็นแนวทางให้ทั้ง 3 หน่วยงานมีข้อมูลสถิติการส่งออกที่ถูกต้อง ครบถ้วน และตรงกัน และสามารถนำข้อมูลสถิติดังกล่าวไปใช้ประโยชน์ได้ต่อไป

URL Reference :

(ดาวน์โหลด: 42 ครั้ง)

ปรับปรุงข้อมูลเมื่อวันที่ 05-02-2568

แจ้งไฟล์หาย