คลังผลงานวิจัย กรมวิชาการเกษตร

รายงานผลงานวิจัยและพัฒนา

แนวทางการพัฒนาคุณภาพน้ำยางข้นเพื่อการส่งออก

คำหลัก : น้ำยางข้น คุณภาพ การผลิต ส่งออก

ผู้วิจัย : ปฏิมาภรณ์ สังข์น้อย

ผู้ร่วมวิจัย : อิศยาณัท แก้วประดับ,พเยาว์ ร่มรื่นสุขารมย์,พรทิพย์ ประกายมณีวงศ์,ภัทรียา เอื้อสว่างพร,จรัสศรี พันธ์ไม้,สุรชัย ศิริพัฒน์

หน่วยงาน :

ปี: 2564

ประเภทผลงาน: ผลงานวิจัยเรื่องเต็ม

จำนวนผู้อ่าน: 85 ครั้ง

บทคัดย่อ (Abstract)

          งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ศึกษาข้อมูล ปัจจัยด้านการผลิต และระยะเวลาการเก็บรักษาที่เหมาะสมสำหรับน้ำยางข้นเพื่อรักษาคุณภาพสำหรับการส่งออก โดยเก็บข้อมูลจากผู้ผลิตน้ำยางข้นในเขตภาคใต้ตอนล่าง ที่ได้รับอนุญาตตั้งโรงทำยางประเภทผลิตน้ำยางข้น โดยการสุ่มจำนวน 16 ราย จากทั้งหมด 43 ราย แบ่งตามขนาดกำลังการผลิต (เล็ก, กลาง, ใหญ่) ใช้แบบสอบถามเก็บข้อมูลและการเก็บตัวอย่างน้ำยางข้นเพื่อทดสอบคุณภาพที่เวลาต่างๆ และเปรียบเทียบคุณภาพน้ำยางข้นระหว่างกระบวนการผลิตต้นแบบและเชิงพาณิชย์ ผลการทดลองพบว่า จากแบบสอบถามได้ขั้นตอนการผลิตที่เหมาะสมและปัจจัยที่มีผลต่อคุณภาพน้ำยางข้น สามารถเรียงลำดับตามค่าเฉลี่ยถ่วงน้ำหนักได้ผล ดังนี้ อันดับ 1 คือ คุณภาพวัตถุดิบ อันดับ 2 คือ ความสะอาด อันดับ 3 คือ กระบวนการผลิต และอันดับ 4 คือ ระยะเวลาการเก็บและวิธีเก็บรักษา ผลการทดสอบคุณภาพตัวอย่างน้ำยางข้นเกณฑ์มอก.980–2552 จำนวน 16 ตัวอย่าง ที่เก็บรักษาไว้ที่ระยะเวลา 21, 78 , 127 , 169 และ 219 วัน จากผลการทดสอบสรุปได้ว่า รายการคุณภาพที่มีแนวโน้มเปลี่ยนแปลงตามระยะเวลา ได้แก่ ปริมาณเนื้อยางแห้งเสถียรภาพต่อการปั่น ค่ากรดไขมันระเหยได้และค่าโพแทสเซียมไฮดรอกไซด์ และระยะเวลาการเก็บน้ำยางข้นให้คงคุณภาพผ่านเกณฑ์มอก.980–2552 ขึ้นกับคุณภาพน้ำยางข้นที่ผลิตได้ แต่ระยะเวลาเก็บไม่ควรเกิน 3 เดือนนับจากวันผลิต เนื่องจากส่วนมากค่าโพแทสเซียมไฮดรอกไซด์เกินเกณฑ์กำหนดและเมื่อทำการเตรียมน้ำยางข้นจากขั้นตอนการผลิตที่เหมาะสม เปรียบเทียบการผลิตเชิงพาณิชย์ที่ระยะ 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7 และ 8 เดือน เทียบกับเกณฑ์มอก.980–2552 พบว่า นอกจากเตรียมน้ำยางข้นด้วยวิธีที่เหมาะสม ต้องประกอบด้วย ขั้นตอนที่เหมาะสม วัตถุดิบคุณภาพดี การเตรียมสารเคมีที่เหมาะสม และความชำนาญของผู้ปฏิบัติงาน จึงได้น้ำยางข้นที่ผ่านเกณฑ์ มอก.980 – 2552 เมื่อเปรียบเทียบที่ระยะเวลาต่างๆ พบว่าคุณภาพน้ำยางข้นมีแนวโน้มลดลง ได้แก่ ปริมาณเนื้อยางแห้ง เสถียรภาพต่อการปั่น ค่ากรดไขมันระเหยได้ และค่าโพแทสเซียมไฮดรอกไซด์สำหรับน้ำยางข้นที่ผลิตโดยวิธีที่เหมาะสม เมื่อเปรียบเทียบกับเกณฑ์ มอก.980–2552 พบว่า ค่ากรดไขมันระเหยได้ มีค่าไม่ผ่านเกณฑ์ เมื่อน้ำยางมีอายุ 6 - 7 เดือน และค่าโพแทสเซียมไฮดรอกไซด์ (KOH) ค่าไม่ผ่านเกณฑ์ เมื่อน้ำยางมีอายุ 4 เดือน ปริมาณของแข็งที่ไม่ใช่ยาง ค่าไม่ผ่านเกณฑ์ เมื่อน้ำยางมีอายุ 3 เดือน และมีแนวโน้มเพิ่มระยะเวลาการเก็บรักษาโดยยังผ่านเกณฑ์เกณฑ์ มอก.980–2552 ได้นานกว่า

URL Reference :

(ดาวน์โหลด: 34 ครั้ง)

ปรับปรุงข้อมูลเมื่อวันที่ 05-02-2568

แจ้งไฟล์หาย