คลังผลงานวิจัย กรมวิชาการเกษตร

รายงานผลงานวิจัยและพัฒนา

การรวบรวมและประเมินการเกิดโรคและการจัดการการผลิตกล้วยหอมส่งออก

คำหลัก : โรคกล้วย กล้วยหอมทอง กล้วยคาเวนดิช ค่าสัมประสิทธิ์การใช้น้ำ ผลผลิต คุณภาพ

ผู้วิจัย : ทวีศักดิ์ แสงอุดม

ผู้ร่วมวิจัย : วรางคณา มากกำไร,รุ้งลาวัลย์ อินต๊ะวงค์,อภิรัชต์ สมฤทธิ์,เพ็ญจันทร์ สุทธานุกูล,ปาริชาติ พจนศิลป์,ทิพวรรณ กัญหาญาติ,อุดม วงศ์ชนะภัย,วีระ วรปิติรังสี

หน่วยงาน : สถาบันวิจัยพืชสวน ศูนย์วิจัยพืชสวนสุโขทัย สำนักวิจัยพัฒนาการอารักขาพืช ศูนย์วิจัยและพัฒนาการเกษตรราชบุรี ศูนย์วิจัยและพัฒนาการเกษตรเชียงใหม่

ปี: 2563

ประเภทผลงาน: ผลงานวิจัยเรื่องเต็ม

จำนวนผู้อ่าน: 61 ครั้ง

บทคัดย่อ (Abstract)

          กล้วยหอมเป็นพืชที่มีศักยภาพในการส่งออกสูง การผลิตจะมีปัญหาสำคัญด้านโรคและคุณภาพผลผลิตการดำเนินงานโครงการฯ มีวัตถุประสงค์เพื่อรวบรวมและประเมินการเกิดโรค และการจัดการการผลิตกล้วยหอมเพื่อเพิ่มศักยภาพการส่งออก มี 4 การทดลอง คือ 1) การสำรวจและประเมินสถานการณ์ การเกิดโรคของกล้วยหอมในประเทศไทย 2) การประเมินศักยภาพของพันธุ์กล้วยหอมในไทย 3) ศึกษาการใช้น้ำอย่างมีประสิทธิภาพในการผลิตกล้วยหอมเชิงการค้า และ 4) ศึกษารูปแบบการผลิตที่เหมาะสมเพื่อเพิ่มผลผลิตกล้วยหอมส่งออก ดำเนินการที่สวนเกษตรกรผู้ปลูกกล้วยหอม ศูนย์วิจัยพืชสวนสุโขทัย ศูนย์วิจัยและพัฒนาการเกษตรราชบุรี สำนักวิจัยพัฒนาการอารักขาพืช และสถาบันวิจัยพืชสวน ระหว่างตุลาคม 2560 - กันยายน 2563 ผลการดำเนินการพบว่า 1) การสำรวจโรคของกล้วยหอมในพื้นที่ปลูกต่างๆ พบว่า กล้วยหอมคาเวนดิช ที่ จ.เชียงราย เป็นโรคตายพราย (Panama disease) สาเหตุจากเชื้อราFusarium oxysporum f. sp. cubense แหล่งปลูกอื่นๆพบโรคซิกาโตก้าดำ สาเหตุจากเชื้อรา Pseudocercospora fijiensis โรคซิกาโตก้าเหลือง สาเหตุจากเชื้อรา Pseudocercospora musicola โรคใบจุดสาเหตุจากเชื้อรา Alternaria sp. โรคใบจุดใหญ่ สาเหตุจากเชื้อรา Pestalotiopsis โรคใบจุด (Deightoniella leaf spot) จากเชื้อรา Deightoniella torulosa นอกจากนั้นยังพบกล้วยหอมสายพันธุ์มาเลย์ที่ปลูกใน จ.สตูล มีอาการของโรคเหี่ยวจากเชื้อรา Fusarium oxysporum แต่ยังไม่ทราบชนิดของ race 2) การประเมินศักยภาพของพันธุ์กล้วยหอม มี 4 กรรมวิธี (พันธุ์) ในด้านผลผลิตพบว่ากล้วยหอมคาเวนดิช TC7 และพันธุ์วิลเลี่ยมให้ผลผลิตสูงกว่ากล้วยหอมทองและกล้วยหอมไต้หวัน และหากตลาดส่งออกกล้วยคาเวนดิชขยายเพิ่มมากขึ้นกล้วยกลุ่มนี้ก็นับว่ามีศักยภาพสูงในการผลิตส่งออกเพราะให้ผลผลิตและผลตอบแทนต่อไร่ค่อนข้างสูง 3) ศึกษาการใช้น้ำอย่างมีประสิทธิภาพในการผลิตกล้วยหอมเชิงการค้า มี 5 กรรมวิธี พบว่าการใช้น้ำโดยใช้ค่า Kc เท่ากับ 1.0 เป็นค่าสัมประสิทธิ์การใช้น้ำที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดของกล้วยหอมทองรุ่นแม่ และการใช้น้ำโดยใช้ค่า Kc เท่ากับ 0.5 เป็นค่าสัมประสิทธิ์การใช้น้ำที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดในกล้วยหอมรุ่นหน่อ 4) การศึกษารูปแบบการผลิตที่เหมาะสมเพื่อเพิ่มผลผลิตกล้วยหอมส่งออก มี 6 กรรมวิธี คือ กล้วยหอมไต้หวันปลูกจากหน่อและให้น้ำระบบมินิสปริงเกอร์และน้ำหยด กล้วยหอมไต้หวันปลูกจากต้นเพาะเลี้ยงเนื้อเยื่อให้น้ำระบบมินิสปริงเกอร์ และน้ำหยด และกล้วยคาเวนดิช (TC7) ปลูกจากต้นเพาะเลี้ยงเนื้อเยื่อและให้น้ำระบบมินิสปริงเกอร์ และน้ำหยด พบว่ากล้วยคาเวนดิช (TC7) ที่ปลูกจากต้นเพาะเลี้ยงเนื้อเยื่อและให้น้ำระบบน้ำหยดและมินิสปริงเกอร์ให้น้ำหนักเครือ 17.3 และ 17.5 กิโลกรัม ผลผลิต 5,530 และ 5,600 กิโลกรัม/ไร่ ซึ่งไม่แตกต่างทางสถิติ และให้ผลตอบแทน 18,410 และ 19,000 บาท/ไร่ แต่เมื่อเทียบกับกล้วยหอมไต้หวันทั้งที่ปลูกจากหน่อและต้นเพาะเลี้ยงเนื้อเยื่อและให้น้ำทั้งระบบน้ำหยดและมินิสปริงเกอร์จะให้ผลผลิต 2,688 2,752 3,040 และ 3,264 กิโลกรัม/ไร่ ผลตอบแทน 6,320 7,210 9,650 และ 12,800 บาท/ไร่ ตามลำดับ ซึ่งจะเห็นได้ว่ารูปแบบการผลิตกล้วยหอมที่มีระบบการให้น้ำหยดและมินิสปริงเกอร์ให้ผลไม่แตกต่างกัน

URL Reference :

(ดาวน์โหลด: 24 ครั้ง)

ปรับปรุงข้อมูลเมื่อวันที่ 26-02-2568

แจ้งไฟล์หาย