คลังผลงานวิจัย กรมวิชาการเกษตร

รายงานผลงานวิจัยและพัฒนา

ผลของการฉายรังสีที่มีต่อคุณภาพและอายุการเก็บรักษาของสับปะรดผลสดเพื่อการส่งออก

คำหลัก : การฉายรังสีแกมมา สับปะรด MD2 สับปะรดเพชรบุรีเบอร์ 1 คุณภาพ อาการไส้สีน้ำตาล

ผู้วิจัย : วรางคณา มากกำไร

ผู้ร่วมวิจัย : ทวีศักดิ์ แสงอุดม, อนุวัฒน์ รัตนชัย และภาณุมาศ โคตรพงศ์

หน่วยงาน : สถาบันวิจัยพืชสวน และกองวิทยาการหลังการเก็บเกี่ยวและแปรรูปผลิตผลการเกษตร

ปี: 2562

ประเภทผลงาน: ผลงานวิจัยเรื่องเต็ม

จำนวนผู้อ่าน: 29 ครั้ง

บทคัดย่อ (Abstract)

          สับปะรดเป็น 1 ใน 6 ผลไม้ของไทยที่ประเทศสหรัฐอเมริกาอนุญาตให้นำเข้าแต่ต้องผ่านการฉายรังสี ดังนั้นวัตถุประสงค์ของการทดลองนี้เพื่อศึกษาผลกระทบของการฉายรังสีที่มีต่อคุณภาพและอายุการเก็บรักษาสับปะรดพันธุ์เพชรบุรีเบอร์1 และพันธุ์MD2 โดยศึกษาที่ 2 ระยะความสุกแก่ (10 - 20% และ 30 - 40%) ดำเนินการระหว่างตุลาคม 2560 - กันยายน 2562 ที่หน่วยฉายรังสี สำนักงานปรมาณูเพื่อสันติและสถาบันวิจัยพืชสวน ประกอบด้วย 2 การทดลองย่อย คือ พันธุ์MD2 และพันธุ์เพชรบุรีเบอร์1 วางแผนการทดลองแบบ RCB ทำ 4 ซ้ำ 10 กรรมวิธี คือ 1) ผลสับปะรดระยะสุก 10 - 20% + ไม่ฉายรังสี 2) ผลสับปะรดระยะสุก 10 - 20% + ฉายรังสี 400 Gy 3) ผลสับปะรดระยะสุก 10 - 20% + เคลือบผิว + ฉายรังสี 400 Gy 4) ผลสับปะรดระยะสุก 10 - 20% + จุ่มผลในน้ำโอโซนความเข้มข้น 0.3 ppm + ฉายรังสี 400 Gy 5) ผลสับปะรดระยะสุก 10 - 20% + จุ่มผลในน้ำโอโซนความเข้มข้น 0.3 ppm + กรดออกซาลิก 5% + ฉายรังสี 400 Gy 6) ผลสับปะรดระยะสุก 30 - 40% + ไม่ฉายรังสี 7) ผลสับปะรดระยะสุก 30 - 40% + ฉายรังสี 400 Gy 8) ผลสับปะรดระยะสุก 30 - 40% + เคลือบผิว + ฉายรังสี 400 Gy 9) ผลสับปะรดระยะสุก 30 - 40% + จุ่มผลในน้ำโอโซนความเข้มข้น 0.3 ppm + ฉายรังสี 400 Gy 10) ผลสับปะรดระยะสุก 30 - 40% + จุ่มผลในน้ำโอโซนความเข้มข้น 0.3 ppm + กรดออกซาลิก 5% + ฉายรังสี 400 Gy ผลการทดลองในสับปะรดพันธุ์MD2 พบว่า กรรมวิธีที่ดีสุด คือ การเก็บเกี่ยวผลสับปะรดที่ความสุกแก่ 10 - 20% ร่วมกับการจัดการหลังการเก็บเกี่ยวโดยจุ่มผลในน้ำโอโซนความเข้มข้น 0.3 ppm และจุ่มผลในกรดออกซาลิก 5% หลังจากนั้นฉายรังสีที่ 400 Gy ให้คุณภาพผลหลังการเก็บรักษาดีที่สุด มีอายุการเก็บรักษา 4 สัปดาห์ โดยไม่เกิดอาการไส้สีน้ำตาล สำหรับสับปะรดพันธุ์เพชรบุรีเบอร์1 เก็บที่ระยะความสุกแก่ 10 - 20% ร่วมกับการเคลือบผิวผลและฉายรังสีที่ 400 Gy สามารถเก็บรักษาได้นาน 2 สัปดาห์มีผลที่เกิดอาการไส้สีน้ำตาลต่ำเพียง 5% นอกจากนี้ยังพบว่ารังสีแกรมมาที่ความเข้ม 400 Gy มีผลเล็กเพียงเล็กน้อยต่อปริมาณ TSS TA วิตามินซี และความแน่นเนื้อในสับปะรดพันธุ์MD2 ในขณะที่สับปะรดพันธุ์เพชรบุรีเบอร์1 รังสีแกรมมาที่ความเข้มดังกล่าวมีผลต่อการเกิดไส้สีน้ำตาลเมื่อผลสับปะรดถูกเก็บรักษาที่อุณหภูมิ 13±2 ºC นานกว่า 2 สัปดาห์ และยังพบว่าผลที่ความสุกแก่มากขึ้นอายุการเก็บรักษายิ่งสั้นลงอีกด้วย

URL Reference :

(ดาวน์โหลด: 9 ครั้ง)

ปรับปรุงข้อมูลเมื่อวันที่ 06-03-2568

แจ้งไฟล์หาย