คลังผลงานวิจัย กรมวิชาการเกษตร

รายงานผลงานวิจัยและพัฒนา

การตรวจสอบความแตกต่างทางพันธุกรรมของเชื้อไฟโตพลาสมาสาเหตุของโรคในอ้อยในแหล่งระบาดต่างๆ ด้วย Membrane protein translocation system genes (Sec protein genes) และการพัฒนาเครื่องหมายโมเลกุลที่ระบุความแตกต่างของ sec gene ของเชื้อสายพันธุ์ต่างๆ

คำหลัก :

ผู้วิจัย : ศุจิรัตน์ สงวนรังศิริกุล

ผู้ร่วมวิจัย : ทักษิณา ศันสยะวิชัย,สุนี ศรีสิงห์,ธีรวุฒิ วงศ์วรัตน์

หน่วยงาน : ศูนย์วิจัยพืชไร่ขอนแก่น ศูนย์วิจัยพืชไร่สุพรรณบุรี

ปี: 2558

ประเภทผลงาน: ผลงานวิจัยเรื่องเต็ม

จำนวนผู้อ่าน: 3 ครั้ง

บทคัดย่อ (Abstract)

          การสำรวจและศึกษาความหลำกหลำยของเชื้อสาเหตุของโรคใบขาวในอ้อยเป็นข้อมูลที่มีความจำเป็นอย่างยิ่งต่อการพัฒนาวิธีการตรวจการติดเชื้อเพื่อคัดกรองโรคที่สามารถตรวจพบเชื้อหรือจำ แนกชนิดของเชื้อได้ในงานวิจัยนี้ได้ทำการสำรวจตัวอย่างอ้อยที่ติดเชื้อใบขาวจากหลำยแหล่งปลูกทั่วประเทศจาก 190 ตัวอย่างที่สำรวจได้พบอาการหลักของโรคใบขาว 3 อาการ ได้แก่ อาการใบขาวแต่ไม่แตกกอฝอย (SCWL: Sugarcane white leaf) ใบขาวร่วมกับอาการแตกกอฝอย (SCGS: Sugarcane grassy shoot) และใบเขียวแต่มีอาการแตกกอฝอย (SCGGS: Sugarcane green grassy shoot) พบเป็น SCWL 59.47% SCGS 35.27% และ SCGGS 5.26% โดยตัวอย่างจากภาคเหนือและตะวันออกพบได้ทั้ง 3 อาการ ส่วนภาคอื่นพบเพียง SCWL และ SCGS
          การศึกษาความแตกต่างของเชื้อจากการวิเคราะห์ลำดับเบสของยีน 16S-23S rDNA ในบริเวณ 16SITS ขนาดความยาวดีเอ็นเอ 210 - 219 bp ใน 99 ตัวอย่าง ประกอบด้วยตัวอย่างหญ้าและอ้อย เปรียบเทียบกับลำดับนิวคลีโอไทด์จากฐานข้อมูล NCBI แบ่งเชื้อไฟโตพลาสมาออกเป็น 2 กลุ่มใหญ่ คือ (1) กลุ่มไฟโตพลาสมาที่ก่อโรคหญ้าใบขาว และ (2) กลุ่มไฟโตพลาสมาที่ก่อโรคในอ้อย มีความแตกต่างระหว่าง 2 กลุ่ม 8 - 9 เบส ในกลุ่มที่ 2 ประกอบด้วยกลุ่มย่อย SCWL, SCGS ที่มีความใกล้ชิดกันมากและ SCGGS ที่แยกกลุ่มจาก 2 ชนิดแรก ความแปรปรวนที่เกิดขึ้นภายในกลุ่มที่ 2 นี้พบว่าเป็นชนิด substitution และ insertion mutation การขยายความยาวสาย 16S-23S rDNA เป็น 1770 - 1772 bp ครอบคลุมตั้งแต่ 16S ไปยังบางส่วนของ 23S พบว่า ยังคงแบ่งกลุ่มเช่นเดิม โดย SCWL และ SCGS ยังคงใกล้ชิดกันมากเช่นเดิม
          การศึกษาความแตกต่างของเชื้อจากการวิเคราะห์ลำดับเบสของยีน secA ใน 170 ตัวอย่าง พบว่า ให้เช่นเดียวกันกับการตรวจด้วย 16S-23S rDNA สามารถตรวจพบความแปรปรวนในลำดับเบสของยีน secA ได้ทั้งใน SCWL และ SCGS ตั้งแต่ 1 - 5 เบส แสดงให้เห็นว่า secA gene มีความละเอียดในการจำแนกความแตกต่างมากกว่าตำแหน่ง 16S-23S ITS ที่นิยมใช้เดิม การเพิ่มความยาวของลำดับนิวคลีโอไทด์ secA จาก 275bp เป็น 377bp พบความแปรปรวนระหว่างลำดับนิวคลีโอไทด์ของไฟโตพลาสมาทั้ง 3 ชนิดนี้เป็นจำนวน 31 ตำแหน่งกระจายในลำดับนิวคลีโอไทด์เป็นความแปรปรวนชนิด substitution mutation แต่ผลจากการแบ่งกลุ่มพบว่า SCWL และ SCGS อยู่คงอยู่ในกลุ่มเดียวกันเช่นเดียวกันเช่นเดิม
          การศึกษาความแตกต่างของเชื้อจากการวิเคราะห์ลำดับเบสของยีน secY, Tuf gene (elongation factor-tu) และ GroEL gene พบว่ายังไม่ประสบผลสำเร็จ ส่วนการพัฒนาวิธีการตรวจยีน imp พบว่าสามารถเพิ่มปริมาณยีนนี้ได้สำเร็จมีขนาดยีนที่ได้ประมาณ 700bp แต่ยังไม่ได้ทำ การศึกษาลำดับเบสของยีนนี้ในตัวอย่างที่รวบรวมจากแหล่งต่างๆ ซึ่งจะดำเนินการในลำดับต่อไป เนื่องจากเป็นยีนที่มีความสำคญัต่อการศึกษาชนิดของแมลงที่เป็นพาหะนำโรคใบขาวทั้ง 3 ชนิด

URL Reference :

(ดาวน์โหลด: 2 ครั้ง)

ปรับปรุงข้อมูลเมื่อวันที่ 08-09-2568

แจ้งไฟล์หาย